บาปใหญ่ บาปลึก

พยศคน ธรรมดา ไม่น่าคิด

มันย่อมมี ประจำจิต กันอยู่ทั่ว

พยศของ คนตรง ซิน่ากลัว

มันหลอนตัว ลึกซึ้ง พึงพินิจ

ถือว่าตัว ตรงจริง จึงยิ่งยึด

ไว้เต็มอึด เรื่อยไป อยู่ในจิต

จะนอนนิ่ง ก็คลุ้มคลั่ง คอยแต่คิด

ว่า “เราถูก เขาผิด” อยู่ร่ำไป

คิดว่าดี กว่าเขา ซิเราแย่

มันเพียงแต่ ดีกว่าคน ที่บาปใหญ่

ส่วนตัวเอง บาปลึก นึกให้ไกล

มันบาปเบา อยู่เมื่อไหร่ ให้นึกดู

เขาติดซ้าย เราติดขวา ถ้ามานึก

มันยังติด เหลือลึก กันทั้งคู่

แม้ติดซ้าย เลวกว่า ไม่น่าดู

แต่ติดขวา มันก็หรู อยู่เมื่อไร

มันเพียงแต่ ดีกว่าคน ที่ยังเลว

ส่วนตัวเอง ก็ยังเหลว ไม่ไปไหน

เฝ้าเกลียดซ้าย รักขวา เป็นบ้าใจ

มันก็ไพล่ พลัดห่าง ทางนิพพาน ฯ

โดย พุทธทาส  อินฺทปญฺโญ