สหายเอ๋ย "ตัวเรา" มิได้มี
แต่พอเผลอ "ตัวเรา" มี ขึ้นมาได้
พอหายเผลอ "ตัวเรา" ก็หายไป
หมด"ตัวเรา" เสียได้ เป็นเรื่องดี
สหายเอ๋ย จงถอน ซึ่งตัวเรา
และถอนทั้ง "ตัวไท" อย่างเต็มที่
ให้มีแต่ ปัญญา และปราณี
อย่าให้มี "เรา - เขา" เบาเหลือเอย
โดย พุทธทาส อินฺทปญฺโญ
